هاوکینگ پر آوازه ترین دانشمند انگلیسی دهه آخر قرن بیستم
هاوکینگ فیزیکدان نظری بریتانیایی که ۴۰ سال بخاطر آثار علمی اش شهرت کسب کرده است، سال آخر تحصیل در آکسفورد، در پاگرد پله‌ها زمین‌خورد و سرش به زمین اصابت کرد.
در نتیجه، اندکی حافظه‌اش را از دست داده بود.
آزمایش‌هایی که روی او انجام گرفت علائم بیماری بسیار نادر و درمان‌ناپذیری به نام ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) را نشان داد.
این بیماری بخشی از نخاع و مغز و سیستم عصبی را مورد حمله قرار می‌دهد.
به تدریج اعصاب حرکتی بدن را از بین میبرد.
و با تضعیف ماهیچه‌ها فلج عمومی ایجاد می‌کند.
به طوری که به مرور توانایی هر گونه حرکتی از شخص سلب می‌شود.
هاوکینگ بعد از آگاهی از بیماریش به حالت افسردگی سیاه و هراسناکی فرورفت.
ناگهان همه آرزوهای خود را بر باد رفته دید.
دوره دکترا، رؤیای دانشمند شدن، کشف رمز و راز کیهان، همگی به صورت کاریکاتورهایی درآمدند که در حال دورشدن از او بودند.
اما آنچه به او قوت قلب و اعتماد به نفسی دوباره برای مبارزه با نا امیدی و بدبینی داد آشنایی‌اش در همان ایام با دختری به نام جین وایلد بود.
جین به خداوند اعتقاد داشت، و طبعاً خوش‌بین بود.
وی معتقد بود که هر چیزی برای هدف و منظوری به وجود آمده.
در واقع آفریده شده‌است.
مهم نیست که رویدادهای نامناسب و نامطلوب چگونه جلوه می‌کنند.
ممکن است چیز خوب و مطلوبی از دل آن‌ها به وجود آید و رخ بنماید.
هاوکینگ از دیرباز اعتقاد به خدا را وانهاده بود.
اما نگرش جین به نظرش آشنا آمد و در دلش نشست.
او دو سال با اشتیاق و پشتکار برای موفقیت و اهدافش تلاش کرد.
در حالی که رشد بیماری را در عضلاتش شاهد بود.
ابتدا به کمک یک عصا و سپس دو عصا راه می‌رفت. ازدواجش با جین در سال ۱۹۶۵ صورت گرفت.
او در بیست و سه سالگی، کار برای دریافت دکتری تخصصی را آغاز و همان سال ازدواج کرد.
از اواخر دهه ۶۰ برای تردد از صندلی چرخدار استفاده می‌کند.
قدرت تحرک از همه اجزای بدنش بجز دو انگشت دست چپش سلب شده‌است. با این دو انگشت او می‌تواند دکمه‌های رایانه بسیار پیشرفته‌ای را فشار دهد که اختصاصاً برای او ساخته‌اند.
به جایش حرف می‌زند و رابطه‌اش را با دنیای خارج برقرار می‌کند.
زیرا استیون از سال ۱۹۸۵ قدرت گویایی خود را هم از دست داده است.
رساله دکترای استیون هاوکینگ با عنوان «خواص جهان‌های در حال بسط» در سال ۱۹۶۶ نوشته شده‌است و در دسترس عموم قرار دارد.
زمینهٔ پژوهشی اصلی وی کیهان شناسی و گرانش کوانتومی است.
از مهم‌ترین دستاوردهای وی مقاله‌ای است که به رابطهٔ سیاه چاله ها و قانون‌های ترمودینامیک می‌پردازد.
وی برای صحبت کردن از سیستم جدیدی که با استفاده از هوش مصنوعی تولید شده استفاده می‌کند. بیماری ای ال اس ، باعث تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم دستگاه عصبی مرکزی فرد می‌شود.
به همین دلیل صدای او آهنگی رباتیک دارد.
پروفسور هاوکینگ اذعان می‌کند:
«این صدا حالا به نشانه من تبدیل شده.
حاضر نیستم آن را با یک صدای طبیعی با لهجه بریتانیایی عوض کنم.»
از او چیزی جز پوست و استخوان باقی نمانده بود.
با این حال او تسلیم نشد و مغز خارق العاده او همچنان به پژوهش برای حل معماهای ناشناخته جهان ادامه داد.
او پر آوازه ترین دانشمند دهه آخر قرن بیستم است.
