یک روانشناس و مشاور خانواده در خراسان جنوبی گفت: نگاه نکردن به اندام‌های دارای نقص معلولین و عدم خیره شدن به آن و هم چنین متفاوت نبودن رفتار با او نسبت به دیگران از جمله مواردی است که در بازه احترام به این قشر قرار می‌گیرد.
بهناز زال در مورد چگونگی رفتار با معلول در اجتماع، خانه و مدرسه، اظهار کرد: قاعدتا معلولان به دلیل مشکلات خاصی که دارند نحوه رفتار با آنان نیز باید مورد توجه ویژه‌تری قرار بگیرد.
وی با بیان اینکه این خاص و ویژه بودن در رفتار نباید به آنان القا شود، افزود: یکی از مشکلاتی که اکنون در جامعه می‌بینیم این است که معمولا با معلولان با نگاه ترحم آمیز و دلسوزانه و اینکه همیشه نیاز به کمک دارند، نگریسته می‌شود.
این مشاور خانواده با بیان اینکه امری که بسیار مهم است این است که آیا این معلول نیاز به کمک دارد یا خیر و ابتدا باید این را ببینیم و اگر کمک نیاز داشت به او کمک کنیم، تصریح کرد: لازم است تمایل معلول را در کمک گرفتن ببینیم.
زال با بیان اینکه قاعدتا معلولان مانند دیگر افراد جامعه نیاز به احترام و رفتار و برخورد مناسب دارند، اظهار کرد: یکی از اموری که می‌توان بدان توجه کرد این است که معلولان نیاز به امکانات ویژه دارند و این امکانات برای آنان در شهر باید طراحی شود.
وی با بیان اینکه استفاده نکردن از این امکانات ویژه توسط افراد عادی یک نوع احترام به معلولان است، افزود: به عنوان مثال وقتی جای پارکی برای معلولان بوده افراد عادی نباید در آن مکان پارک کنند.
زال با بیان اینکه همچنین در مورد طراحی مکان نشستن برای معلولان در اتوبوس‌ها و متروها نیز باید این مورد رعایت شود، ادامه داد: یکی دیگر از مواردی که نشان‌دهنده احترام به معلولان است این است که در صورت مواجهه با آنان نگاه متفاوتی نسبت به دیگران نداشته باشیم.
وی با اشاره به اینکه باید حتما رفتارمان متناسب با نیاز معلول باشد اما گاهی می‌بینیم افراد در مواجهه با معلولان تماما در حال نگاه کردن به عضو نقص عضو شده هستند، اظهار کرد: نگاه نکردن به اندام‌های دارای نقص معلولین و عدم خیره شدن به آن از جمله مواردی است که در بازه احترام به این قشر قرار می‌گیرد.
زال بیان کرد: از سویی دیگر گاهی با افراد معلول مواجه می‌شویم و از وی در مورد چگونگی معلولیت سوال می‌کنیم که باید گفت صحبت کردن راجع به معلولیت جالب نیست.
وی با بیان اینکه نکته دیگر اینکه از معلولیت افراد نباید سوء استفاده کرد، افزود: گاهی افراد در ارتباط کلامی و یا مشاجره با معلولان این بازخورد را می‌دهند که بسیاری از رفتارها به علت معلولیت توست که این بسیار در ذهن معلول اثر بدی باقی خواهد گذاشت.
محیط مدرسه و نیازهای کودک معلول
این مشاور خانواده با بیان اینکه بیان نکردن این موارد می‌تواند نشان دهنده احترام باشد، ادامه داد: در محیط مدرسه نیز رفتار هم سن و سالان مهم بوده چراکه وقتی کودکان معلول وارد مدرسه می‌شوند نگاه دوستان به آنان متفاوت می‌شود که در این موارد وظیفه اولیای مدرسه و معلمان سنگین‌تر خواهد شد.
زال بیان کرد: وقتی به صورت عادی و معمولی با معلولان در مدرسه برخورد شود و یا توجه بیش از حد نداشته باشیم، دانش آموز دارای نقص جسمی در محیط مدرسه احساسی متفاوت بودن نمی‌کند.
وی افزود: در برنامه‌های مدرسه باید از قبل راه‌هایی طراحی شود که وقتی کودک معلول در جمع یا کلاس قرار می‌گیرد، امکانات مورد نیازش فراهم شده باشد و اگر فراهم کردن امکانات را در مقابل چشم دیگر دانش آموزان انجام دهیم آسیب بزرگی به او وارد کرده‌ایم.
این روانشناس با بیان اینکه ترحم باید انتظارات متناسب با توانمندی‌های معلولان باشد، تصریح کرد: انتظارات یادگیری نباید از کودک معلول کاهش یابد چراکه او از نظر جسمی دارای نقص است اما از لحاظ ذهنی این نقص را ندارد.
زال با بیان اینکه معلم باید سطح انتظارات خود را با مشکل و نیاز معلول متناسب کند، اظهار کرد: یادمان نرود اگر قرار است هر کمکی به معلول کنیم باید پیش از آن از او اجازه بگیریم. اگر این موارد رعایت شد قطعا فرد معلول نیز خواهد توانست مانند دیگران به زندگی عادی خود ادامه دهد.
