مدال هایم را به رهبر انقلاب هدیه می کنم، درخواست علی‌نجیمی بعد از پیروزی

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، ورزش دوومیدانی به‌ عنوان مادر ورزش‌ها شناخته می‌شود و در دنیا طرفداران بسیار زیادی دارد، به‌طوری‌که همواره مسابقات جهانی و المپیک این رشته میلیون‌ها تماشاگر را به تماشای این رشته مهیج وادار می‌کند.

کشورهای دنیا نیز به دلیل پر مدال بودن این رشته در مسابقات المپیک همواره سرمایه‌گذاری خاص و متفاوتی را روی آن انجام می‌دهند و رقابت تنگاتنگی میان کشورها برای کسب مدال در این رشته وجود دارد.

در میان مواد دوومیدانی، دوهای سرعت از اهمیت و هیجان بیشتری نسبت به سایر مواد این رشته برخوردارند و دنبال کنندگان زیادی برای این رشته در دنیا وجود دارد.

دوومیدانی در کشور ما علی‌رغم استعدادهای زیادی که در این رشته وجود دارد، هیچ‌گاه جایگاه خود را در میان سایر رشته‌ها پیدا نکرده است و به‌ جز فروغ برخی ورزشکاران در این رشته، به توفیق مستمر و دائمی در سطح بین‌المللی در این رشته نرسیده است.

در بیست و هفتمین شماره از گفت‌وگو با ملی‌پوشان نقش‌جهان، وحید علی‌نجیمی قهرمان اصفهانی بازی‌های پاراآسیایی اندونزی با فارس به گفت‌وگو با نشست.

وی در مورد سن شروع ورزش گفت: متولد سال ۱۳۷۵ در شهر خورزوق از شهرستان برخوار هستم و ورزش را از سال ۱۳۸۹ و در ۱۴ سالگی آغاز کردم.

علی‌نجیمی ادامه داد: من ورزشکار کم‌بینا هستم و در رشته دومیدانی کم‌بینایان فعالیت حرفه‌ای خودم را آغاز کردم، دانشجوی رشته روانشناسی در دانشگاه آزاد خوراسگان هستم.

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان در پاسخ به این سؤال که چرا به ورزش دوومیدانی علاقه و گرایش پیدا کرده، گفت: در ابتدا هیچ علاقه‌ای به این رشته نداشتم و می‌خواستم وارد ورزش پینگ‌پونگ شوم، ولی شخصی بنده را راهنمایی کرد و گفت به خاطر قدبلندی که دارم وارد ورزش دوومیدانی شوم و می‌توانم در این رشته موفق باشم.

نجیمی درباره این‌که چگونه فعالیت ورزشی و تمرینات خود را آغاز کرده است، تصریح کرد: خورزوق برای ادامه ورزش امکانات نداشت و من مجبور شدم به اصفهان بروم و با مادربزرگم زندگی کنم تا بتوانم به ورزش ادامه دهم و اصفهان یک پیست دوومیدانی بیشتر ندارد که پیست آفتاب انقلاب است و من آنجا تمریناتم را شروع کردم.

وی در خصوص زمان ورود به تیم ملی گفت: من یک سال بعد از شروع ورزش یعنی در سال ۹۰ برای مسابقات جوانان آسیا در مالزی انتخاب شدم و یک مدال نقره و یک برنز کسب کردم، در همان دوران جوانی هم وارد تیم بزرگ‌سالان شدم و مدال کسب می‌کردم.

آیا در رقابت‌های ورزشی دیگری مقام کسب کرده اید

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان در پاسخ به این سؤال تصریح کرد: در مسابقات بین‌المللی دیگر هم شرکت کردم و موفق به کسب مدال شدم از جمله مسابقات امارات، مسابقات کشورهای اسلامی و مسابقات تونس شرکت کردم و تاکنون حدوداً ۱۰ مدال بین‌المللی برای کشور عزیزم کسب کردم.

وی درباره عملکردش دربازی‌های پاراآسیایی گفت: در رشته ۲۰۰ متر و ۴۰۰ متر دوومیدانی مدال طلا گرفتم و در ۲۰۰ متر توانستم رکورد بازی‌های آسیای را بشکنم، در رشته ۱۰۰ متر شرکت کردم ولی با اختلاف یک‌صدم ثانیه موفق نشدم به فینال صعود کنم و علت بازماندن از فینال این بود که رشته اصلی و تخصصی من ۲۰۰ و ۴۰۰ متر بود و برای اولین بار ۱۰۰ متر را دویدم.

نجیمی ادامه داد: همچنین شب قبل هم گوشی همراه خود را گم کردم و استرس آن را هم داشتم و در مسابقات ما از هر گروه فقط یک نفر به فینال می‌رفت که کار خیلی سخت بود آنجا هوا هم شرجی بود و مسابقات مقدماتی در گرما برگزار می‌شد و فینال بعد از ظهر بود که خنک‌تر بود و عملکرد من خیلی بهتر بود.

حریفان علی نجیمی در این رقابت‌ها

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان درباره آنها نیز گفت: رقبای من در این مسابقات از کشورهای اندونزی و تایلند بودند که قهرمان المپیک و آسیایی هم بین آن‌ها بود.

نجیمی درباره هزینه‌ها ورزش و حقوق و پاداش این ورزشکاران نیز گفت: حقوق و درآمد خاصی ندارم و از ورزش هم فقط چند ماه آخر که برای بازی‌های آسیایی جاکارتا انتخاب شدم حقوق و مزایا در نظر گرفتند و من به خاطر مشکلات مالی و مشکلاتی که به جهت انتخاب مربی داشتم و عدم‌حمایت هیأت کم‌بینایان و نابینایان استان اصفهان، مجبور شدم به استان همدان بروم و پرونده خودم را به استان همدان منتقل کردم و در هیأت آنجا فعالیت می‌کنم.

وی اظهار داشت: ما مسابقات باشگاهی نداریم و به خاطر هزینه‌ها با مشکل برخوردم و وقتی مربی خودم را عوض کردم هیأت کم‌بینایان و نابینایان اصفهان با مربی بنده همکاری نمی‌کرد و من برای اینکه بتوانم موفقیت باید مربی تخصصی می‌گرفتم و بعد از حضور این مربی بود که من پیشرفت چشمگیری کردم اما هیأت اصفهان مربی من را قبول نمی‌کرد تا وی بتواند مربی تیم ملی شود اما هیأت همدان همکاری بسیار خوبی داشت و حتی در مسابقات نیز مربی همراه من بود که خیلی به من کمک کرد.

چون قهرمانی ملی و بین‌المللی بسیار مهم‌تر از استان بود و می‌خواستم با ذهنی آزاد و دور از حاشیه فقط به ورزش بپردازم تا برای کشورم افتخار کسب کنم از اصفهان که همکاری نمی‌کرد به همدان منتقل شدم و تشویش ذهنی من از بین رفت و  رکوردها پایین آمد و بهتر شدم.

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان با انتقاد از عملکرد هیأت جانبازان و معلولان اصفهان گفت: البته از بچه‌های اصفهان در رشته‌های کم‌بینایان و نابینایان هم خوب حمایت نشده بود بچه‌های اصفهان خیلی بهتر از این‌ها می‌توانستند باشند، چراکه  آن‌ها خیلی مستعد هستند برخی‌ها به بازی‌ها آمدند ولی مدال نگرفتند، اما همدان با تعداد ورزشکار کمتر عملکرد خوبی داشت چون حمایت خوب بوده است.

وی ادامه داد: حتی مدیرکل ورزش و جوانان استان همدان شخصاً پیگیر وضعیت همه بچه آ بودند و چندین مرتبه در اردوها تلفنی پیگیر وضعیت ما بودند و با بنده صحبت می‌کردند و هر چیزی می‌خواستیم فراهم می‌کردند با این‌که مشغله زیادی داشتند ولی در مدتی که اصفهان بودیم مدیرکل ورزش و جوانان اصفهان آقای سلطان‌حسینی را اصلاً ندیدم و حتی رئیس هیأت را به‌سختی می‌شد ملاقات کرد.

نجیمی با اشاره به هزینه‌های ورزش دوومیدانی تصریح کرد: ورزش دوومیدانی هزینه‌های بالایی دارد، یک جفت کفش ما که حدوداً در سه مسابقه استفاده می‌شود چون زود از بین می‌روند مخصوصاً در رشته‌های سرعت سه میلیون هزینه دارد، حال‌آنکه هزینه‌های دیگر چون لباس، مکمل‌ها، تغذیه هم هست که این هزینه‌ها روی خانواده فشار وارد می‌کند.

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان در پاسخ به این سؤال که هزینه‌های خود را چگونه تأمین می‌کردید، گفت: پدر بنده کارمند هستند و در حد توان به من کمک می‌کردند ولی در بعضی از اوقات خودم مجبور هستم که به‌ صورت پاره‌وقت سرکار برم تا هزینه‌ها را تأمین کنم من برای تأمین هزینه‌های بالای ورزش کارگری هم کردم.

وی درباره استقبال مردم و مسؤولان بعد از برگشت از مسابقات نیز گفت: بعد از برگشت از مسابقات مردم و مسؤولان همدان استقبال بسیار خوبی از من کردند و مردم شهرستان برخوار و خورزوق هم از من خیلی خوب استقبال کردند ولی مسؤولان اصفهان حضور پیدا نکردند حتی تماس هم نگرفتند.

وی در خصوص هدف خود برای آینده اذعان داشت: هدف آینده من برای مسابقات جهانی است که کسب سهمیه کردم این مسابقات سال آینده در امارات برگزار می‌شود، امیدوارم  بتوانم کسب سهمیه پاراالمپیک توکیو را داشته باشم.

نجیمی ادامه داد: یک ورزشکار اگر از نظر مالی مشکلی نداشته باشد می‌تواند بهتر و با ذهن آرام تمرین کند و قهرمانی برای کشور کسب کند، اما در کشور کسی حمایت نمی‌کند با این هزینه‌های بالا حقوق و مزایای خاصی وجود ندارد.

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان خاطرنشان کرد: در کنار ورزش درس هم می‌خوانم کارهای دیگری انجام می‌دهم که اگر در ورزش به بن‌بست خوردم برای زندگی در آینده دچار مشکل نشوم، دانشجوی روانشناسی نیز هستم و کار هنری هم انجام می‌دهم.

نجیمی اظهار داشت: بنده مدال های خودم را اکثر به خانواده شهدا تقدیم کردم و مدال‌های طلای پاراآسیایی را هم به خانواده شهدا تقدیم کردم.

وی ادامه داد: ارادت خاصی به شهدا دارم چون هم پدربزرگم شهید حسین کریمی و هم عموی بنده شهید جاویدالاثر بهمن علی نجیمی از شهدای هشت سال دفاع مقدس هستند.

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان درباره آرزویش گفت: من دوست دارم  رهبر معظم انقلاب مانند قهرمانان آسیای با ما هم دیدار داشته باشند و من در دیدار با رهبر یکی از مدال های خودم را به ایشان هدیه کنم.

نجیمی درباره حمایت‌های فدراسیون از وی توضیح داد: در فدراسیون ما سبک به این‌گونه شده که اردوها را غیرمتمرکز برگزار می‌کنند یعنی هزینه اردو را برای ورزشکار واریز می‌کنند تا ورزشکار شخصاً کارها را اداره کند یعنی ما عملاً اردوی تیم ملی نداشتیم.

وی ادامه داد: البته قرار بود این هزینه‌ها ماهیانه واریز شود ولی همه را یکجا یک هفته مانده به مسابقه واریز کردند که ما قبل از آن مجبور شدیم قرض کنیم و دچار معذوریت بودیم چون هزینه مربی باید توسط خودم پرداخت می‌شد. ما در نابینایان و کم‌بینایان یک رکورد بی‌سابقه به‌جا گذاشتیم و در همان‌جا معاون فدراسیون آقای حاجی‌زاده از بچه‌ها تشکر کردند.

وضعیت ورزشکاران دوومیدانی

نجیمی درباره وضعیت ورزشکاران این رشته نیز بیان داشت: بنده همیشه دنبال رسانه‌ای بودم برای انتقاد از مسؤولان هیأت و اداره ورزش اصفهان، واقعاً بچه‌های کم‌بینا و نابینا مخصوصاً دومیدانی قشر ضعیفی هستند و کسی را ندارند تا از حقشان دفاع کنند.

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان با انتقاد از رسانه ملی گفت: چرا مسابقات پاراآسیایی را در حد امکان پوشش کامل ندادند، خانواده‌ها منتظر بودند لحظه‌ای از افتخارآفرینی فرزندان خود را مشاهده کنند.

نجیمی افزود: اگر رسانه ملی مسابقات را پوشش می‌داد برای بسیاری دیگر از معلولان که در خانه نشسته‌اند، ولی استعداد دارند انگیزه می‌شد و فتح بابی برای شروع ورزش و قهرمانی وزندگی بهتر، این ضعف بزرگ است که رسانه ملی توجهی به مسابقات معلولان نداشت.

وی با اشاره به نقش رسانه‌ها در جامعه گفت: رسانه‌ نقش پررنگی را در جامعه دارد و این باعث انگیزه برای من و معلولان دیگر هست چون افراد مستعدی در بین معلولان خانه‌نشین هستند که توانایی‌هایی بالاتر از انسان‌های سالم دارند.

ملی‌پوش تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان در پاسخ  به این سؤال که الگوی ورزشی او کیست، اظهار داشت: الگوی ورزشی من در بین ورزشکاران سالم دیوید رودیشا رکورددار جهان بود، ولی بعد الگوی بنده رضا قاسمی شد، زیرا سخت‌کوش، پرکار، بی حاشیه و با تواضع است.