چشمانش باز است اما آنچه می‌بیند متفاوت است. تنها او و به قول خودش، «هم‌چشمانش» آنچه را می‌بینند که او می‌بیند.
به گزارش ایسنا، هاتف شرار، هنرمند نابینا و متولد ۱۳۶۵ است. او چندی پیش نمایشگاه نقاشی «چشمان کاملا بسته» که بر اساس یکی از فیلم‌های استنلی کوبریک نام گرفته است را نیز در یکی از گالری‌های تهران برپا کرده بود.
هاتف شرار به گفته خودش عضوی از یک خانواده پنج نفره و اهل هنر است که سه تن از اعضای این خانواده نابینا هستند.
«هاتف شرار» هنرمند نابینایی است که پوستر سال ۱۳۹۸ روز جهانی عصای سفید با شعار «فرصت‌های برابر، برای همه» را طراحی کرد.
او با استفاده از طرح خورشید در این پوستر به شعار «فرصت‌های برابر، برای همه» که شعار جهانی ۱۳۹۸ افراد دارای معلولیت نابینایی بو ، اشاره داشت و اینکه خورشید برهمه مردم دنیا برابر و یکسان می تابد. همچنین او از عصای سفید و عینک دودی استفاده کرده است که دو نشانه دیگر معرف افراد نابیناست.
گفته شد این نخستین بار در کشور بود که پوستری رسمی توسط یک نابینا طراحی شده است.
او که نابینای مادرزاد است تا دریافت مدرک دیپلم خود را در مدارس عادی تحصیل کرده و خود در این باره به ایسنا گفت: من تا آن زمان، بیش از آنکه دوست هم‌چشم (نابینا) داشته باشم، دوستان بینا داشتم که همین منجر شد خود را با شرایط عادی وفق دهم.
شرار که البته هنر اصلی خود را در زمینه موسیقی می‌داند، اضافه کرد که در وهله اول در زنگ هنر مدرسه، با آبرنگ طرح‌های اولیه‌ای را به تصویر می‌کشیده و گفت: گاه از میان طراحی‌هایم نقوش عجیب و غریبی هم درمی‌آمد، اما پس از این دوران بود که با روان‌شاد صدرالله احمدی، نقاشی کار کردم.
او هنرمندی بود که پیش از آن نقاشی رئال را با نابینایانی که سابقه بینایی داشتند کار کرده بود و پس از این تجربه با نابینایان مادرزاد شروع به کار کرد.
این آموزش برای من تجربه موفقی را ایجاد کرد و پس از آن از برادرم هانی شرار که استاد خوشنویسی و نقاشی‌خط است، نقاشی را هم آموختم.
این هنرمند اظهار کرد که تاکنون شش نمایشگاه نقاشی برگزار کرده است، درباره طراحی پوستری برای روز عصای سفید گفت: سازمان بهزیستی به من پیشنهاد داد که پوستری را برای نابینایان طراحی کنم.
من در ابتدا معتقد بودم که طراحی پوستر نمی‌تواند کار فردی نابینا باشد اما با این حال قرار بر این شد که طراحی پوستر را امتحان کنیم.
شرار ادامه داد: در ذهن خودم ابتدا خورشید و پس از آن عینکی را نقاشی کردم و کنار این دو المان از عصای سفید استفاده شد. نقاشی را با مداد شمعی کشیدم که رنگ زیادی داشته باشد و داخل عینک را از آن‌جا که نماد نابینایان عینک دودی است رنگ کردم.
قطعا این پوستر از نظر فنی و تکنیکال ایرادات بسیاری دارد اما بر اساس آنچه که گزارش وزارت تعاون و سازمان بهزیستی ارائه کرد، برای اولین بار در جهان بود که پوستری از سوی یک نابینا طراحی می‌شد.
این هنرمند گفت: البته برای طراحی این پوستر سه شامپو، یک ضبط صوت و یک تقدیرنامه به عنوان هدیه دریافت کردم!
شرار درباره احساسی که حین طراحی و نقاشی برای او ایجاد می‌شود نیز گفت: من همواره احساساتی درباره اَشکال داشتم که وقتی با افراد بینا در میان می‌گذاشتمشان به شباهت میان احساسم و واقعیت پی می‌بردم.
من همواره طبیعت را دوست داشتم و آدم ماجراجویی بودم.
او درباره دیدگاهی که نسبت به رنگ‌ها دارد نیز گفت: من تصوری از رنگ‌ها ندارم. اگر چه که تئوری رنگ‌ها را می‌شناسم، تلفیق و ترکیب رنگ‌ها را تئوری یاد گرفتم، حتی می‌دانم هر رنگ چه خاصیتی دارد و چه حسی را در بشر ایجاد می‌کند، اما این ها را آموزش دیدم و روی نقاشی و تابلوهای خودم کار کردم.
این هنرمند با اشاره به استفاده از تکنیکی که برای خلق نقاشی برای نابینایان استفاده کرده، با به کار بردن واژه «هم‌چشمان» برای نابینایان دیگری که دوستان خودش می‌داند گفت: من برای هم چشمان خودم، به بعضی از نقاشی‌ها با استفاده از خمیری مخصوص حجم دادم و نوعی بافت را روی تابلوها ایجاد کردم. البته نه آنقدر ضخیم که ظرافت اثر از بین برود؛ آثار را خلق کردم و آن‌ها را رنگ کردم.
او خندید و گفت: اتفاقا در نمایشگاه من بر دیوار نوشته شده بود لطفا به تابلوها دست بزنید!
شرار در پایان نیز در پاسخ به بیان مشکلات نابینایان، به بازگویی نیم مصرعی از ترانه‌ای تاجیکستانی بسنده کرد و گفت: «آباد اگر نمی کنی، ویران مکن مرا».
