دومین سمینار گردشگری دسترس‌پذیر با هدف شناسایی نواقص موجود در زیرساخت‌های گردشگری ویژه معلولان در خانه شعر و ادبیات واقع در منطقه فرهنگی و گردشگری عباس‌آباد برگزار شد.
الهام خادم حسینی، هیأت مدیره انجمن صنفی راهنمایان گردشگری استان تهران هدف از برگزاری این نشست را شناسایی نواقص موجود در زیرساخت‌های گردشگری ویژه معلولان عنوان کرد و گفت: یک راهنمای تور باید مراکز اقامتی، موزه‌ها، رستوران‌ها و اماکن گردشگری مناسب سازی شده ویژه معلولان را برای برگزاری تور شناسایی کند تا معلولان عزیز هم بتوانند از تورهای گردشگری استفاده کنند. حتی راهنمایان باید زبان ناشنوایان را هم یاد بگیرند تا بتوانند با این دست از مسافران ارتباط بگیرند و متوجه نیازهایشان شوند.
راهنمایان گردشگری برای معلولان ارزشمند هستند
محمد اسماعیل شیخ قرایی، مدیر عامل انجمن معلولان پارس نیز به عنوان سخنران دیگر این نشست با نمایش فیلم‌هایی از دسترس پذیر کردن خدمات گردشگری برای معلولان توسط راهنمایان تور در کشورهای دیگر گفت: شما راهنمایان تور برای معلولان بسیار ارزشمند هستید چرا که موجب نشاط افراد می‌شوید که ممکن است آن فرد معلول باشد و شما موجب افزایش امید به زندگی او شوید.
وی با اشاره به اجرای پاراتورهای ویژه معلولان بیان کرد: پاراتورهایی که در ده سال گذشته برای معلولان برگزار شده، موجب افزایش نشاط و امید به زندگی بسیاری از آنان شده است. راهنمایان مبلغان خوبی برای مناسب سازی امکانات شهری ویژه معلولان بودند و بعد از برگزاری این سمینار نیز قطعاً ما از راهنمایان دوره دیده‌ای که با مصائب معلولان آشنا هستند، کمک می‌گیریم.
مدیر عامل انجمن معلولان پارس با بیان اینکه سه نوع معلول با نیاز ویژه داریم که باید به آنان کمک شود، توضیح داد: دسته اول افرادی هستند که معلولیت دائم دارند، دسته دوم افرادی با معلولیت موقت هستند مانند ورزشکارانی که دچار آسیب دیدگی می‌شوند.
دسته سوم سالمندان بالای ۶۵ سال هستند که باید دسترسی به امکانات و تجهیزات برای آنان فراهم شود چرا که شعار جهانی گردشگری هم «برای همه» تعریف شده تا همه اقشار جامعه امکان برخورداری از امکانات گردشگری را داشته باشند.
چه راهنمایی برای گردشگران نابینا باشیم؟
زورقی، مجری تورهای نابینایان نیز درباره هدایت نابینایان در تورهای گردشگری بیان کرد: راهنمای گردشگری باید در تعامل با فرد نابینا یک قدم جلوتر از او باشد تا فرد بتواند بازوی راهنما را لمس کند، با این حرکت نیاز به توضیحات کلامی هم نیست چرا که حرکات بدنی همراه به خوبی می‌تواند برای یک فرد نابینا گویای مسیر پیش‌رو باشد.
همچنین مجهز بودن رستوران‌ها به خط بریل امکان خواندن و نوشتن منو را برای فرد نابینا فراهم می‌کند تا نیازی به کمک اطرافیان نداشته باشد.
رضا سلیمانی، ناشنوا نیز از تجربه خود درباره نحوه مواجهه راهنمایان تور با ناشنوایان گفت. او همراه دخترش در این سمینار حاضر شده بود تا صحبت‌هایش برای حاضران ترجمه شود.
سلیمانی با بیان اینکه زبان اشاره به سه دسته تقسیم می‌شود، افزود: دسته اول ویژه ناشنوایان است، زبان کتابی هم برای همه مشخص است و سومین دسته، زبان بین‌الملل ناشنوایان است که برابر با زبان انگلیسی است. متأسفانه زبان بین‌المللی به دلیل اختلاف کارشناسان در کشور ما جا نیفتاده است.
وی اضافه کرد: در تورهای گردشگری که فقط ناشنوایان حضور داشته باشند نیازی به فرد شنوا نیست اما اگر چند ناشنوا در یک تور با شنوایان همراه شوند، وضعیت تغییر می‌کند و باید یک زبان واحد بین ناشنوایان و شنوایان به وجود بیاوریم تا بتوانیم با آنان ارتباط برقرار کنیم مثل لب خوانی، چرا که بزرگترین مشکل ناشنوایان در تورهای گردشگری نبود یک زبان واحد است.
