“زبان‌های اشاره، هویت زبانی و تنوع فرهنگیِ ناشنوایان”

روز جهانی زبان اشاره فرصتی بی نظیر برای حمایت و حفاظت از هویت زبانی و تنوع فرهنگیِ همه ناشنوایان و سایر افرادیست که از زبان اشاره استفاده می کنند.

مجمع عمومی سازمان ملل ۲۳ سپتامبر را به منظور افزایش آگاهی در مورد اهمیت زبان اشاره در تحقق کامل حقوق بشر ناشنوایان به عنوان روز جهانی زبان اشاره تعیین کرده است.

زبان‌های اشاره، زبان‌های کاملا طبیعی هستند که از نظر ساختاری از زبان‌های گفتاری متمایز است. همچنین یک زبان اشاره بین المللی نیز وجود دارد که ناشنوایان در جلسات بین المللی و در سفر از آن استفاده می کنند.

امروزه یک زبان اشاره بین‌المللی در سطح جهان قرارداد شده‌ است که البته در هر منطقه، عناصر بومیِ زبان نیز به آن افزوده می‌شود.

کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت استفاده از زبان اشاره را به رسمیت شناخته و ترویج می کند.

این کنوانسیون اعلام می کند که زبان های اشاره با زبان های گفتاری برابر هستند و دولت های عضو را موظف می کند که یادگیری زبان اشاره را تسهیل کرده و هویت زبانی جامعه ناشنوایان را ارتقا دهند.

کارشناسان همواره تاکید دارند که اهمیت حفظ زبان اشاره به عنوان بخشی از تنوع زبانی و فرهنگی می بایست به رسمیت شناخته شود.

هر جا ارتباط ناشنوایان وجود دارد، زبان‌های اشاره به‌وجود می‌آیند.

به گزارش deafnessforum، زبان‌های اشاره تقلیدی نیستند – به مفهوم دیگر، اشارات قراردادی هستند، اغلب اختیاریند و الزاماً ارتباط عینی با کلمه مرجعشان ندارند.